We kopen een pup want ons autistisch kind heeft daar ls ondersteuning veel aan. Het is gauw bedacht, maar er zitten nogal wat gevolgen aan vast. Ons autistische dochter wilde een hulphond, dat was financieel geen optie voor ons en werd ook niet vergoed. Dus een andere hond, een pup moest er komen. Ik voorzag al snel dat Demi een pup niet op zou kunnen voeden dus heeft Demi mijn hond Juup gekregen. Een hollandse Smous van 8 jaar. Een stabiele hond die goed luistert en niet snel van slag raakt. Demi blij en Juup lost veel problemen op, zelfs voor ze er zijn voor Demi. Dus voor iedereen prima.
Toen kwam de pup, ook een Hollandse Smous en ondanks dat dit mijn 4e hond is, vind ik het toch met regelmaat heftig om haar op te voeden. Het plan is dat de pup straks naar Demi gaat maar dat gaat echt nog wel ff duren. Gadsamme, was ik nou alles vergeten van hoe het is om een pup op te voeden? Niet alles, want ik weet nog goed dat ik met het opvoeden van Juup dikwijls heb gedacht: O, Ja zo moeilijk was het met een pup! Maar ik ben toch ook een heleboel kwijt dus..
Te schattig
Maar Soof, onze pup, is te schattig en ondanks dat alles wat in de huiskamer staat allemaal naar niveau 1.50 m hoog is verplaatst houdt ze ons voortdurend bezig met het corrigeren want ze springt naar alles. En springen kunnen ze, die Smousen. Ze heeft haar eigen agility baan gecreëerd, van de bank naar de stoel en van de stoel naar het tafeltje. En racet daar gezellig overheen. Verder hadden we bedacht dat de 2 perzen (vloerkleden) wel terug konden omdat ze zindelijk is, maar we waren even vergeten dat ze op alles kauwt. Dus heeft één pers nog maar drie hoeken. De andere is rond gekauwd. Ze heeft zulke scherpe tandjes. Hier hangt ze ook met regelmaat in je broek of je hielen maar dat is al veel minder aan het worden.
Wat ze wel al kan.
Ze sliep al snel heel de hele nacht door. We maken haar bijna elke ochtend wakker. Ze kan zitten en liggen op commando. Ze geeft een pootje. Doet high five, haha. Ze bijt je niet meer. Gaat op haar kontje voor de achterdeur zitten als ze moet poepen of plassen. Vanaf de 13 weken zindelijk. Kan een bal apporteren. Als ze tussendoor honger heeft gooit ze haar etensbak om. En ik ben met nog een boel andere oefeningen bezig. Ze is erg slim.
Demi
Een pup voor Demi gaat hem dus niet worden. Na een paar dagen zei ik tegen Demi dat het goed was dat zij de pup niet hoefde op te voeden en zij reageerde met: ‘Nou mam, dat had ik na de 1e dag al gezien”. Maar ze moet wel mee helpen. Ze past bijvoorbeeld op als wij een avondje weg zijn. Bovendien is ze dikwijls bij ons. In het begin was het erg druk met Juup erbij en maakten ze dikwijls ruzie. Ondertussen zijn ze beter aan elkaar gewend en spelen ze veel. Goed voor beide honden. Maar voor Demi toch wel erg druk, ze moet constant op de honden letten en die doen niet alleen maar iets fout als het uitkomt. Een pup doorbreekt dikwijls het ritme van de dag, het uur, de minuut. Nou zijn er misschien veel autisten die daar geen problemen mee hebben, maar Dei houdt van structuur en voorspelbaarheid dus een pup is niks voor ons meisje.
Tips
De moraal van het verhaal is dat een hulphond of een volwassen goed opgevoede hond heel wat toe kan voegen aan het leven van een autist maar dat een pup opvoeden eigenlijk te zwaar is en bijna niet te doen voor diegene alleen. Dus dan altijd met hulp van een ouder of partner en hele goede begeleiding als je nog nooit een hond hebt gehad. Informeer ook altijd goed naar welk ras geschikt is en welke honden makkelijk af te richten zijn. Dus geen husky bijvoorbeeld. Wij hebben er geen gebruik van kunnen maken maar er is van de KNGF een programma voor autistische kinderen (tot 18 jaar) met een ouder om een hond af te richten. Ze werken dan wel met een hond vandaar om alles te leren. Kijk maar op hun site. Demi was te oud.
Maar uiteindelijk is de hond, als de hond goed opgevoed is, alles waard. 🐾
Graag tot de volgende keer op mamaserieus!
Lieve groetjes, Ineke 🍀