Hulp vragen is voor velen heel moeilijk. Het voelt misschien een beetje als falen. En je hebt het al zo lang alleen moeten doen en alles alleen uit moeten zoeken. Maar met een autistisch kind is het eigenlijk niet te doen alleen. Wij hadden eigenlijk al hulp voordat Demi de diagnose had. Dat kon toen nog. En ik weet nog dat ik me goed besefte dat ik dit stukje van de opvoeding niet alleen kon. En hoe moeilijk het ook is om iemand binnen je gezinsleven te laten, die adviezen geeft, het beter weet dan jij…..soms een stukje opvoeden overneemt, ga het regelen.
Hulp voor jezelf
Voor jezelf maar ook voor de andere gezinsleden is het van belang om met regelmaat jouw autistje uit te lenen. Dan gaat zij (of hij) een paar uur met een begeleider mee, iets leuks doen of wat nuttigs kan ook. En heb jij een paar uur je handen vrij, voor jezelf, voor je andere kind of partner of voor je huishouden omdat het ook wel fijn is ononderbroken je huis schoon te maken zodat je er weer even tegen kan. En hoogstwaarschijnlijk ga jij je schuldig voelen de eerste keren en ben je extra bezorgd over hoe het met je autistje gaat. Maar uiteindelijk ben je het verplicht tegenover jezelf, je partner en de andere gezinsleden om de druk als het even kan, eraf te halen. Het is voor elk lid van het gezin moeilijk om met deze situatie om te gaan. Zij moeten weten dat het niet altijd alleen gaat om je ass’er. Weten dat zij er ook mogen zijn.
Vergroeien
Door de grote zorg over je ass’er vergroei je een beetje met dat kind en is het erg moeilijk dat los te laten. Maar uit eigen ervaring weet ik dat het went en dat het makkelijker wordt. Dat je los leert laten. Je moet. En natuurlijk kan die hulp ook wel eens tegenvallen doordat je geen klik hebt met die begeleider maar dat hebben wij nog maar één keer meegemaakt. En daar is toen ook een oplossing voor gezocht. Ik ben nog altijd blij dat we dat toen hebben kunnen regelen. En zij is er nu ook blij mee. Het schept een beetje afstand en soms zei ik dan tegen Demi: “Zo gaan we het doen want anders houden we niet meer zoveel van elkaar”. En dan gebeurt het zo. We hebben al zoveel geleerd.
Jong
Voor een ass’er is het van groot belang om al deze dingen al op jonge leeftijd te leren. Dat er begeleiding is, dat ze daarmee ‘leuke’ dingen gaat doen.. Dan zit het op de harde schijf voordat ze puberen en is het, als het daardoor nog heftiger wordt, al een gewoonte. En daar is iedereen mee gebaat.
Alleen
Ik snap niet dat, en dat lees ik met regelmaat, je bijvoorbeeld twee kinderen hebt met ass, je alles alleen kan doen. Niet om te doen en dat moet je ook niet willen maar daarom is het nog niet makkelijk om hulp te vragen. Je laat zeker steken vallen. Dat kan niet anders. Maar hierin moet wij leren omwille van jezelf en jouw gezin. Het hele gezin moet vanalles leren om hier op de juiste manier om te gaan en als je je daartegen verzet is dat meer dan jammer voor iedereen. En gun je kind een band met een ander, waar ze ook weer van leren, ook al is het een autistische band.
Tip: ook een kind met zorg moet je LEREN loslaten
Tot de volgende keer op mamaserieus.
Lieve groetjes, Ineke🍀
Foto is al een keer eerder gebruikt. Demi en Lieke, een begeleidster.