Vanaf haar 8e jaar werkt Demi al aan doelen met haar begeleidsters. Allerlei doelen zoals geld, sociale problemen, hoe voorkom ik teveel prikkels? Maar steeds komen er doelen bij. Het is grensverleggend natuurlijk. Als je het één onder de knie hebt komt er weer een ander doel. Zo werkt het voor iedereen. Nou zag ik afgelopen week in dat als je steeds aan doelen werkt en je je niet bewust blijft van alle doelen die je al behaald hebt, het steeds lijkt alsof je niks bereikt hebt. Dus zou ook met regelmaat de nadruk gelegd moeten worden op wat je wel al kan. Als blijkt dat een doel niet haalbaar is moet je je hier bewust van zijn. Niemand kan alles toch? Wij ook niet. En moet je misschien inzien dat het nutteloos is om hier verder tijd en energie aan te besteden. Dan misschien beter energie besteden aan zaken die alleen maar verbeterd hoeven te worden. En wellicht kan je dit doel op een ander moment weer inzetten. Zeg nooit nooit.
Nieuw doel
Onder het mom van: je moet jezelf gaan accepteren zoals je bent is dat wel een dingetje vind ik. En dat is dan meteen het nieuwe doel: accepteer hoe/wie je bent. Je bent goed hoe je bent. En dan vervolgens weer met doelen aankomen wat hem toch niet gaat worden. Dat lijkt me energieverspilling en tijdverspilling. Ik kan me bv heel slecht oriënteren. Ik weet bijna nergens de weg, mis hele stukken in mijn hoofd als ik ergens naar toe moet rijden, zelfs als ik er al meerdere keren geweest ben. Soms doet nog iemand de moeite om uit te leggen hoe ik moet rijden ondanks dat ik dan al gezegd heb dat ze dat niet moeten doen omdat ik dat niet snap. Nou ligt het soms ook aan de manier van uitleggen, Arno bereikt hier nog weleens wat in bij mij. En bv gezichten onthouden….. nee, niet mijn ding. Mijn kwaliteiten liggen elders. Dankbaar voor de GPS, nu nog een app voor gezichten onthouden. haha.
Bereikte doelen
Ze heeft al heel veel bereikt en sommige dingen zoals zelf boodschappen doen blijven moeilijk maar ze doet het wel. Of met de bus en de trein is best wel eng maar ook dat doet ze. En ze heeft nog veel meer kleine en grote stappen behaald. Ben supertrots op haar. We hebben hier thuis wel de cultuur dat je het moet proberen en niet snel op moet geven. Maar als het niet haalbaar is laat het dan vooral. Laat los 🧘. Dan gaan we weer naar een oplossing zoeken. Niet altijd op een manier zoals wij het zouden doen maar als Demi het op die manier wel kan. Ook goed.
Idee: een schildermap!
Wat we bedacht hebben! Demi houdt van schilderen en van schriftjes/boekjes. We hebben een mooie ringband met schilderpapier gekocht en daarin gaan we samen de bereikte doelen per pagina opschrijven en dan kan zij er iets moois bij schilderen. En zo’n stevig schrift kan je elke dag op een andere pagina neerzetten en zo jezelf herinneren aan het feit wat je allemaal wel kan en wat je allemaal al hebt bereikt. Ze heeft al enkele schetsen gemaakt zoals je ziet. Het wordt pas ingekleurd met de verf die ze met kerst krijgt. Daar wacht ze op want dat zijn dan de mooiste kleuren. En dat wachten in dit geval zonder gek te worden heeft ze ook geleerd!