Op het moment is Demi zich erg bewust van wat ze allemaal niet kan. Het is ook de leeftijd denk ik. Om haar heen hebben leeftijdsgenoten een relatie en/of kopen een huis. Denken aan kinderen of zijn al zwanger. Best wel confronterend als je beseft dat dat voor jou hoogstwaarschijnlijk niet weggelegd is. Ook voor ons, ouders moeten steeds de verwachtingen worden bijgesteld. Een relatie zou nog wel kunnen maar kids dat kan niet in verband met haar medicatie. Ze wordt vast een super lieve tante. Blijft het feit dat ze er tegen aan loopt, nu het steeds duidelijker wordt dat hier ook haar beperkingen liggen. Iets waar je als je 17 jaar bent nog geen erg in hebt.
Lief voor jezelf
Accepteren moet ze het volgens haar psychiater want qua medicatie zit ze ook aan haar ‘plafond’. Accepteren…hoe doe je dat mama? Goede vraag. Het is een proces en je accepteert iets stapje voor stapje. Vooral ook leren kijken naar wat je wel kan en wat je al bereikt heb. daar de nadruk op leggen. Lief zijn voor jezelf, je mag best iets niet kunnen en je mag ook fouten maken. En lak hebben aan wat anderen vinden, anderen die er niet toe doen. En dan nog kan het “niet accepteren” om de zoveel tijd weer eens zijn de kop opsteken en dat je dan daar weer even verdrietig om bent. Moeilijke dingen allemaal maar we blijven positief en kijken naar wat ze wel kan. En dat is heel veel.
Nieuw zorgplan
We zitten nog in een intensieve tijd achter de rug waarin een nieuw zorgplan is aangevraagd voor Demi. En als je bezig bent met zoiets en ze heel veel vragen moet beantwoorden (en wij ook) en wordt nog weer eens extra de nadruk gelegd op wat ze niet kan. Want daar vraag je zorg voor. En ook dit plan zorgt zo weer dat er gaandeweg veel oude en dus ook nieuwe emoties voorbij komen. Het zal allemaal zijn plekje wel weer krijgen. We moeten wel. We zijn hierin weer goed begeleid door bureau Respect. Mede door hen komt het vast weer goed.
Brusjes
Broer en zus worden ook steeds meer betrokken bij het plan Demi. Het kan niet altijd anders en soms moet het ook wil je verder kunnen in het ‘zorgen’. Maar wat fijn dat zij ook klaar staan voor Demi en ons voor een deel ontzorgen.
Tot ziens weer op mijn volgende blog!
Lieve groetjes, Ineke 🍀
Foto: Tekening van Demi